وبلاگ اختصاصی مهدی مدق

محرم

محرم آمد، ماه خون. محرم آمد، ماه قیام. محرم آمد، ماه شهادت. محرم آمد، ماه دلدادگی. محرم آمد،  ماه وصال.  محرم آمد، ماه فراق. محرم آمد، ماه حزن. محرم آمد، ماه عبادت. محرم آمد،  ماه قعود. و محرم آمد،  ماه عشق.

این ماه جمع ضدین را در خود جمع نموده. دلدادهای واصل به معشوق می شود و عاشقی فارق از معشوق. عده ای به شوق زیارت و وصال معبود و دلداده دلبر کششان شبی را تا صبح از شوق نماز می خوانند، دعا می کنند، شوخی می کنند و چون تازه دامادانی مشعوف و سر خوشند و عده ای فردای آن روز عزا و حزن و اسارتشان آغاز می گردد. این ماه، نماز خواندن است چون مولی غریب ما به نماز خواندن بسیار علاقمند بود. این ماه، ماه قرآن خواندن است چون ارباب ما خود قرآن ناطق بود و حتی سر بریده اش بر سر نی قرآن تلاوت می کرد. این ماه، ماه ادب است چون این ماه، ماه شهادت کسی بود که عمری به واسطه ادبش برادرش را برادر خطاب نکرد. این ماه، ماه توبه است چون توبه حر پذیرفته شد و این ماه، اشک است چون ارباب بی کفنمان حسین بن علی (ع) فرمود:

انا قتیلُ العبرات.

پس بیاییم به یاد آن مظلوم دو عالم رکعتی اشک از سر ارادت و اخلاص به جای آوریم.

یا علی مدد