جان دادن عشاق به فرمان حسین (ع) است

دل دادن عشاق به چشمان حسین (ع) است

 این راز بگویم به عیان در صف محشر

دستان شفاعت لب عطشان حسین (ع) است

 

ارباب غریبم از کجای خون دلم با تو  باز گویم وقتی حرمتت را شکستند و

 حقت را نشناختند. گفتی من پسر رسول خدایم ولی درک نکرند، فرمودی

 من جگر گوشه زهرای اطهرم ولی توجه نکرند و آخر آن شد نباید می شد و

 اکنون در روز یازدهم محرم بدن صد چاکت را بر روی بیابانهای تفتیده 

 کربلا رها کردند و جسد های نا پاک لشکریان خود را دفن کردند و حرم 

 مطهرت را به اسارت بردند. 

کاش هرگز به دنیا نمی آمدم  و از آنچه بر تو و یارانت اتفاق افتاد نمی 

 شنیدم که با شنیدن این مصیبت عظیم چه جای زنده ماندن است. 

 افسوس که می شنویم ولی درک نمی کنیم .......