رمضان، ماه خدا، ماه علی (ع)، ماه صیام

ماه دلداگی و ماه عبادت در کام

رهروان ره حق با تو به معراج روند

زاهدان مست و غزل خوان ز تو هستند به جام

همه شب تا به سحر خواب به چشمم نرسید

دل من کرببلا بود و تو بودی بر بام

چهارده بند ز جان نوحه سرایی کردم

اشک ها ریخته ام، سوخته ام با آلام

مرغ جانم همه دم رو سوی مقتل می کرد

گاه در علقمه یا کنج خرابه در شام

گاه گاهی به بر "شاه پری چهره طوس"

گاه دیگر "کفنی" بود و دری سوخته فام

و خداحافظیم با تو، توانم نبود

الوداع ای رمضان، ماه خداوند کنام

ای خدا شعر من خوار به رافت بپذیر

من "مهدی" شده ام پیش رخت اهلی و رام

دل من تنگ شود، دوری تو طاقت نیست

حیف شد رفتی و "شیدایی" من گشت تمام

"عید فطر آمد و رحمت به جهان نازل شد"

"شعر ناقابل من نیز کنون کامل شد"